Head of the Unit
Prof. dr hab. Tomasz Placek
uzplacek<- @ ->cyf-kr.edu.pl
Faculty
Dr hab. Leszek Wroński
Dr Jacek Wawer
Dr Joanna Luc
Post-docs
Dr Mariangela Zoe CocchiaroPhD students
Prof. dr hab. Tomasz Placek
uzplacek<- @ ->cyf-kr.edu.pl
Dr hab. Leszek Wroński
Dr Jacek Wawer
Dr Joanna Luc
Wspólną nicią badań prowadzonych w Zakładzie Epistemologii jest przywiązanie do tradycji analitycznej i stosowanie metod formalnych. Oprócz epistemologii, ważnym przedmiotem badań prowadzonych w zakładzie jest filozofia fizyki i filozofia czasu.
W dniach 11-13.06.2018 odbyła się konferencja Modality in Physics; więcej informacji tutaj.
W dniach 9-10.06.2017 odbyła się konferencja Modally Rich Metaphysical Landscapes; więcej informacji tutaj.
W dniach 7-8 IX 2015 odbył się czwarty warsztat polsko-węgierskiej grupy badawczej Prawdopodobieństwo, przyczynowość i determinizm; więcej informacji tutaj.
W dniach 9-11 IX 2015 odbyły się warsztaty Entia et Nomina V; więcej informacji tutaj.
„Czas, prawda i modalność”, kierownik: dr Jacek Wawer. Grant NCN SONATA, 2021-2024. Więcej informacji tutaj.
„Nietrafność epistemiczna a podstawowe problemy epistemologii formalnej”, kierownik: dr hab. Leszek Wroński. Grant NCN SONATA BIS, 2020-2023. Więcej informacji tutaj.
„Ontologiczny i metodologiczny status symetrii w fizyce”, kierownik: Joanna Luc. Grant NCN PRELUDIUM, 2018-2021. Więcej informacji tutaj.
„Realne możliwości: czym są i jak są reprezentowane w fizyce?”, kierownik: prof. Tomasz Placek. Grant NCN OPUS, 2017-2022. Więcej informacji tutaj.
„Czasoprzestrzenne historie - teoria i zastosowania”, kierownik: prof. Tomasz Placek. Grant NCN HARMONIA, 2017-2020. Więcej informacji tutaj.
„Nietrafność epistemiczna a stopnie przekonań”, kierownik: dr hab. Leszek Wroński. Grant NCN SONATA, 2016-2018. Więcej informacji tutaj.
„Modalności, Prawdopodobieństwo i Twierdzenia Bella: Perspektywa formalna”, kierownik: prof. Tomasz Placek. Program Mistrz finansowany ze środków Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, 2013-2015.
„Probability, Causality and Determinism”, kierownik: dr Leszek Wroński. Realizowany w ramach Hungarian Academy of Sciences - Polish Academy of Sciences Joint Research Projects, 2014-2016.
„Rozgałęziający się czas a semantyka zdań o przygodnej przyszłości”, kierownik: Jacek Wawer. Grant PRELUDIUM, 2014-2016. Więcej informacji tutaj.
Wroński, L. (2018). In Good Form. Arguing for epistemic norms of credence. Wydawnictwo UJ.
Wroński, L. i Hofer-Szabó, G. (red.) (2017). Making it formally explicit: probability, causality and indeterminism, Springer, DOI: http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-55486-0.
2021: Dr Joanna Luc otrzymała stypendium START Fundacji na rzecz Nauki Polskiej oraz została laureatką nagrody Prezesa Rady Ministrów za wyróżniającą się rozprawę doktorską.
VI 2018 – II 2019: Prof. Tomasz Placek był na stypendium wyjazdowym WSN FNP.
2017: Prof. Tomasz Placek otrzymał Nagrodę Polskiej Akademii Nauk, w sekcji nauk humanistycznych i społecznych, za analizę determinizmu i indeterminizmu; więcej informacji tutaj.
IX 2015: Podczas 10. Polskiego Zjazdu Filozoficznego Wykład Inauguracyjny wygłosił prof. Jan Woleński, a Wykład Przeglądu Filozoficznego dr Leszek Wroński.
XII 2014: Nakładem wydawnictwa de Gruyter ukazała się książka dra Leszka Wrońskiego: Reichenbach's Paradise: Constructing the Realm of Probabilistic Common Causes. Książka jest nieodpłatnie dostępna na stronie wydawnictwa, patrz tutaj.
XII 2014: Jacek Wawer otrzymał Stypendium Ministra Nauki i Szkonicta Wyższego za wybitne osiągnięcia.
X 2014: Jacek Wawer otrzymał stypendium START Fundacji na rzecz Nauki Polskiej.
V 2014: Prof. Tomasz Placek został wyróżniony „Laurem Jagiellońskim”.
2013: Prof. Jan Woleński został laureatem Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej; więcej informacji tutaj.
Seminars of Epistemology Unit take place on Wednesdays at 11:00 in room 39 and are transmitted via Zoom as well.
We consider classes of (possibly nonassociative) relation algebras defined by simple conditions, such as, for example, an abstract counterpart of forbidding monochromatic triangles. We callalgebras satisfying such conditions chromatic. Representability of chromatic algebras is the same as existence of edge colourings of complete graphs satisfying (i) translations of the abstract defining conditions of the algebras and (ii) a tiny amount of homogeneity.
Qualitative representability is a weaker form of representability. For chromatic algebras it amounts to existence of edge colourings satisfying (i) above.
We will survey representability and qualitative representability of chromatic algebras. Representability results are well known, qualitative representability results are new.
Czy (ludzki) sprawca jest niezależny od przyrody, a jeśli tak, to w jaki sposób — to jedno z wielkich pytań filozofii. W ostatnich dekadach ma ono swą odsłonę w podstawach mechaniki kwantowej: w argumencie Einsteina z EPR oraz dowodach twierdzenia Bella zakłada się niezależność wyboru ustawień pomiaru przez eksperymentatora od sytuacji fizycznej. Założenie to badano z różnych perspektyw (zob. np. “BIG Bell Test Collaboration”, Nature 2018) w ostatnich latach, ale dotąd nie zaproponowano jego ścisłej analizy (w odróżnieniu od pozostałych założeń twierdzenia Bella). Taką analizę proponuję w tym referacie.
Punktem wyjścia jest rozróżnienie między dwoma przypadkami indeterminizmu: (S) wywołanego przez sprawców (S) albo będącego efektem wielu możliwych wyników pomiaru (E). Zależność między S i E definiuję przy pomocy pojęcia modalnych korelacji (“modal funny business”). Maszynerię tę stosuję do analizy twierdzeń o nieistnieniu modeli z ukrytymi parametrami dla eksperymentu GHZ. Pokażę, co to twierdzenie znaczy z perspektywy niezależności S-E: W modelu bez parametrów ukrytych dla GHZ, S i E są niezależne; rozszerzenie tego modelu przez wprowadzenie parametrów ukrytych (kontekstualnych lub nie) czyni S i E zależnymi od siebie.
Czy (ludzki) sprawca jest niezależny od przyrody, a jeśli tak, to w jaki sposób — to jedno z wielkich pytań filozofii. W ostatnich dekadach ma ono swą odsłonę w podstawach mechaniki kwantowej: w argumencie Einsteina z EPR oraz dowodach twierdzenia Bella zakłada się niezależność wyboru ustawień pomiaru przez eksperymentatora od sytuacji fizycznej. Założenie to badano z różnych perspektyw (zob. np. “BIG Bell Test Collaboration”, Nature 2018) w ostatnich latach, ale dotąd nie zaproponowano jego ścisłej analizy (w odróżnieniu od pozostałych założeń twierdzenia Bella). Taką analizę proponuję w tym referacie.
Punktem wyjścia jest rozróżnienie między dwoma przypadkami indeterminizmu: (S) wywołanego przez sprawców (S) albo będącego efektem wielu możliwych wyników pomiaru (E). Zależność między S i E definiuję przy pomocy pojęcia modalnych korelacji (“modal funny business”). Maszynerię tę stosuję do analizy twierdzeń o nieistnieniu modeli z ukrytymi parametrami dla eksperymentu GHZ. Pokażę, co to twierdzenie znaczy z perspektywy niezależności S-E: W modelu bez parametrów ukrytych dla GHZ, S i E są niezależne; rozszerzenie tego modelu przez wprowadzenie parametrów ukrytych (kontekstualnych lub nie) czyni S i E zależnymi od siebie.
Czy (ludzki) sprawca jest niezależny od przyrody, a jeśli tak, to w jaki sposób — to jedno z wielkich pytań filozofii. W ostatnich dekadach ma ono swą odsłonę w podstawach mechaniki kwantowej: w argumencie Einsteina z EPR oraz dowodach twierdzenia Bella zakłada się niezależność wyboru ustawień pomiaru przez eksperymentatora od sytuacji fizycznej. Założenie to badano z różnych perspektyw (zob. np. “BIG Bell Test Collaboration”, Nature 2018) w ostatnich latach, ale dotąd nie zaproponowano jego ścisłej analizy (w odróżnieniu od pozostałych założeń twierdzenia Bella). Taką analizę proponuję w tym referacie.
Punktem wyjścia jest rozróżnienie między dwoma przypadkami indeterminizmu: (S) wywołanego przez sprawców (S) albo będącego efektem wielu możliwych wyników pomiaru (E). Zależność między S i E definiuję przy pomocy pojęcia modalnych korelacji (“modal funny business”). Maszynerię tę stosuję do analizy twierdzeń o nieistnieniu modeli z ukrytymi parametrami dla eksperymentu GHZ. Pokażę, co to twierdzenie znaczy z perspektywy niezależności S-E: W modelu bez parametrów ukrytych dla GHZ, S i E są niezależne; rozszerzenie tego modelu przez wprowadzenie parametrów ukrytych (kontekstualnych lub nie) czyni S i E zależnymi od siebie.
Czy (ludzki) sprawca jest niezależny od przyrody, a jeśli tak, to w jaki sposób — to jedno z wielkich pytań filozofii. W ostatnich dekadach ma ono swą odsłonę w podstawach mechaniki kwantowej: w argumencie Einsteina z EPR oraz dowodach twierdzenia Bella zakłada się niezależność wyboru ustawień pomiaru przez eksperymentatora od sytuacji fizycznej. Założenie to badano z różnych perspektyw (zob. np. “BIG Bell Test Collaboration”, Nature 2018) w ostatnich latach, ale dotąd nie zaproponowano jego ścisłej analizy (w odróżnieniu od pozostałych założeń twierdzenia Bella). Taką analizę proponuję w tym referacie.
Punktem wyjścia jest rozróżnienie między dwoma przypadkami indeterminizmu: (S) wywołanego przez sprawców (S) albo będącego efektem wielu możliwych wyników pomiaru (E). Zależność między S i E definiuję przy pomocy pojęcia modalnych korelacji (“modal funny business”). Maszynerię tę stosuję do analizy twierdzeń o nieistnieniu modeli z ukrytymi parametrami dla eksperymentu GHZ. Pokażę, co to twierdzenie znaczy z perspektywy niezależności S-E: W modelu bez parametrów ukrytych dla GHZ, S i E są niezależne; rozszerzenie tego modelu przez wprowadzenie parametrów ukrytych (kontekstualnych lub nie) czyni S i E zależnymi od siebie.